| Sociale angststoornis bij kinderen en adolescenten | meer kinderen |
| sociale fobie | |
Het onderstaande is de letterlijke vertaling van de online versie van de
Merck Manual, consumer version.
Lees meer over de Merck Manuals.
Let op: in deze pagina moeten nog de broodnodige links worden aangebracht.
|
Wat is het? Bij een sociale angststoornis is er sprake van een aanhoudende angst om in verlegenheid gebracht, belachelijk gemaakt of vernederd te worden in sociale situaties. |
- kinderen en adolescenten met een sociale angststoornis vermijden meestal sociale gebeurtenissen en andere situaties waarin ze vernederd of in verlegenheid gebracht kunnen worden.
- artsen stellen de diagnose sociale angststoornis op basis van de symptomen.
- gedragstherapie kan helpen, maar er kan ook medicatie nodig zijn om de angst te verminderen.
Soms ontwikkelt een sociale angststoornis zich na een gênant voorval.
(Zie ook Overzicht van angststoornissen bij kinderen en adolescenten en Sociale fobie bij volwassenen).
Symptomen
Meestal wordt een sociale angststoornis voor het eerst opgemerkt wanneer
- kinderen driftbuien krijgen, huilen, zich vastklampen, verstijven of zich terugtrekken of weigeren te praten in sociale situaties.
- adolescenten maken zich overmatig zorgen voordat ze naar een sociale gebeurtenis gaan of bereiden zich overmatig voor op een presentatie in de klas.
Ze kunnen dan weigeren om naar school of sociale evenementen te gaan. De reden die ze opgeven is vaak een fysiek symptoom, zoals buikpijn of hoofdpijn.
Kinderen zijn bang dat ze zichzelf zullen vernederen in het bijzijn van hun leeftijdsgenoten door het verkeerde antwoord te geven, iets ongepast te zeggen, in verlegenheid te komen of zelfs over te geven. Als de angst buitensporig is, kunnen kinderen weigeren aan de telefoon te praten of het huis te verlaten.
Diagnose
- een bezoek aan een arts of gedragsdeskundige
- soms vragenlijsten over symptomen
De diagnose sociale angststoornis is gebaseerd op symptomen zoals huilen, driftbuien, bevriezen, vastklampen en weigeren te praten in sociale situaties. Om de diagnose sociale angststoornis te kunnen stellen, moeten de symptomen 6 maanden of langer duren. Kinderen moeten zich ook angstig voelen in alle vergelijkbare situaties - bijvoorbeeld voor alle presentaties in de klas, niet alleen voor bepaalde klassen of leerkrachten - en ze moeten zich angstig voelen in de omgang met andere kinderen, niet alleen volwassenen.
Behandeling
- gedragstherapie
Gedragstherapie wordt het meest toegepast. Hierbij mogen kinderen niet afwezig zijn op school. Afwezigheid zorgt ervoor dat ze nog minder graag naar school gaan.
Als gedragstherapie niet effectief is of als kinderen er niet aan willen deelnemen, kan een medicijn dat de angst kan verminderen, zoals een selectieve serotonine heropnameremmer (SSRI), helpen. De medicatie kan de angst voldoende verminderen om kinderen in staat te stellen deel te nemen aan gedragstherapie.
Bronnen: