| Zorg door familie voor ouderen | meer ouderen |
Het onderstaande is de letterlijke vertaling van de online versie van de
Merck Manual, consumer version.
Lees meer over de Merck Manuals.
Let op: in deze pagina moeten nog de broodnodige links worden aangebracht.
Familieleden spelen een belangrijke rol bij de zorg voor chronisch zieke ouderen. Hoewel buren en vrienden kunnen helpen, wordt bijna 90% van de hulp in huis (fysiek, emotioneel, sociaal en economisch) verleend door mantelzorgers. Een op de zes Amerikanen verleent zorg aan een familielid van 50 jaar of ouder. Ongeveer 38% van de volwassenen van 80 jaar of ouder en 76% van de volwassenen van 90 jaar of ouder heeft regelmatig hulp nodig bij persoonlijke verzorging en huishoudelijke taken. Familieleden die helpen met deze routinematige behoeften kunnen vaak de noodzaak van zorg in woonzorgcentra uitstellen of zelfs voorkomen.
De hoeveelheid en het soort zorg dat door familieleden wordt verleend, hangt af van economische middelen, gezinsstructuur, kwaliteit van relaties en andere eisen die aan de tijd en energie van de familieleden worden gesteld. Sommige familieleden bieden minimale hulp (bijvoorbeeld door regelmatig even langs te gaan). Anderen bieden fulltime, complexe zorg. Gemiddeld besteden mantelzorgers voor een oudere persoon ongeveer 22 uur per week aan zorg. Soms is zorg nodig voor een korte periode, bijvoorbeeld wanneer iemand herstelt van een operatie. Vaak is zorg maanden of jaren nodig.
Hoewel de samenleving de neiging heeft om familieleden te zien als verantwoordelijk voor de zorg voor elkaar, variëren de grenzen van dergelijke verplichtingen tussen culturen, families en individuele familieleden. De bereidheid van familieleden om zorg te verlenen kan worden versterkt door het volgende:
- ondersteunende diensten, zoals technische hulp bij het aanleren van nieuwe vaardigheden, counseling en geestelijke gezondheidszorg voor gezinnen.
- aanvullende diensten, zoals persoonlijke verzorging (waaronder hulp bij het verzorgen, eten en aankleden), thuiszorg, dagopvang voor volwassenen en maaltijdprogramma's.
Aanvullende diensten kunnen op regelmatige basis worden verleend of als respijtzorg (tijd vrij van zorg) voor een paar uur of dagen.
Veranderingen in demografie en sociale waarden hebben geleid tot een afname van het aantal familieleden dat beschikbaar is om voor oudere familieleden met een beperking te zorgen. Deze veranderingen omvatten het volgende:
- langere levensduur: Als gevolg hiervan is het aantal zeer oude mensen toegenomen. Daardoor zijn hun kinderen, die potentiële zorgverleners zijn, waarschijnlijk ook oud.
- uitstel van het krijgen van kinderen: In combinatie met de langere levensduur heeft dit uitstel geleid tot een sandwichgeneratie van zorgverleners die tegelijkertijd voor hun kinderen en hun ouders zorgen.
- kleinere gezinnen: Er zijn minder (en oudere) kinderen om te helpen bij de zorg voor hun oudere familieleden.
- toenemende mobiliteit van de samenleving en het gestegen aantal echtscheidingen in de Verenigde Staten: Gezinnen wonen vaker geografisch gescheiden en de familiebanden kunnen verzwakt zijn. Niettemin woont 80% van de 65-plussers binnen 20 minuten van een kind.
- een toenemend aantal vrouwen op de arbeidsmarkt: Vroeger zorgden vrouwen misschien voor hun oudere ouders, maar door de eisen van een baan kan hun vermogen om dat te doen afnemen of verdwijnen.
- een toename van het aantal afhankelijke en zeer zieke ouderen als gevolg van een betere behandeling van chronische aandoeningen
Deze factoren voorspellen een toenemende vraag naar thuiszorgdiensten die worden verleend door iemand anders dan familieleden, vrienden en buren.
Stress door zorgverlening
Hoewel zorgverlening zeer lonend kan zijn, kan het ook negatieve effecten hebben. Mantelzorgers kunnen aanzienlijke stress en daaruit voortvloeiende gezondheidsproblemen, isolatie, vermoeidheid en frustratie ervaren, wat soms leidt tot een gevoel van hulpeloosheid en uitputting (mantelzorgersburn-out) of mishandeling van de oudere. Het effect op de mantelzorger is waarschijnlijk groter wanneer een oudere een ernstige aandoening en/of een ernstige handicap heeft en meer zorg nodig heeft.
Zorgverlening kan ook een financiële last worden. Koppels waarin de ene partner voor de andere zorgt, zijn vaak onevenredig arm. Soms moet een werkende mantelzorger zijn of haar fulltime baan opzeggen of minder gaan werken om de zorgverlening mogelijk te maken.
De COViD-19-pandemie heeft meer problemen veroorzaakt voor mantelzorgers, omdat isolatie noodzakelijk was en de formele zorg werd verstoord. Mantelzorgers meldden aanzienlijk meer stress, angst, depressie, slaapstoornissen, vermoeidheid, voedselonzekerheid en financiële zorgen. Ze waren minder in staat om met andere mensen om te gaan en deel te nemen aan hun gebruikelijke sociale activiteiten.
Verzorgers en/of ouderen kunnen met zorgverleners praten over het krijgen van hulp, en zorgverleners moeten dergelijke hulp aanbieden, waaronder
- verzorgers in contact brengen met maatschappelijk werkers
- interdisciplinaire zorg coördineren
- hen doorverwijzen naar diensten die ze nodig hebben, zoals counseling (individueel, gezins- en/of groepsbegeleiding) en voorlichting over de aandoening van de oudere en de beschikbare behandelingen
- ervoor zorgen dat ouderen alle voordelen krijgen waar ze recht op hebben, waaronder financiële ondersteuning, training en respijtzorg (zodat de zorgverlener even vrij kan nemen)
- het bieden van onmiddellijke en voortdurende emotionele ondersteuning
- het aanbevelen van organisaties die praktische hulp bieden bij dagelijkse taken
Deze maatregelen kunnen verzorgers vaak de geruststelling geven die ze nodig hebben. Verzorgers kunnen nuttige informatie krijgen en/of strategieën voor zorgverlening leren van artsen, verpleegkundigen, maatschappelijk werkers en andere zorgprofessionals.
Verzorgers kunnen ook de volgende maatregelen nemen om zich voor te bereiden op de zorgverlening en om burn-out te voorkomen:
- aandacht besteden aan hun eigen fysieke, emotionele, recreatieve, spirituele en financiële behoeften
- indien nodig, hulp vragen bij de zorg of psychologische ondersteuning van andere familieleden en vrienden
- onderzoeken welke externe groepen psychologische ondersteuning kunnen bieden (zoals steungroepen) of kunnen helpen bij de zorg (zoals counseling, thuiszorg, dagopvang voor volwassenen, maaltijdprogramma's en respijtzorg)
- als hun familielid vijandig of moeilijk is, strategieën leren om dit niet persoonlijk op te vatten en om te gaan met emotionele spanning.
Bronnen: