| Instellingen voor zorg voor ouderen | meer ouderen |
Het onderstaande is de letterlijke vertaling van de online versie van de
Merck Manual, consumer version.
Lees meer over de Merck Manuals.
Let op: in deze pagina moeten nog de broodnodige links worden aangebracht.
|
Wat is het? Gezondheidszorg voor ouderen kan in verschillende instellingen worden verleend. |
Praktijk van een zorgverlener
De meeste ouderen krijgen medische zorg in de praktijk van hun huisarts. De praktijk kan zich in een medisch centrum, een kliniek, een ziekenhuis of elders bevinden. Diagnostische tests, zoals bloedonderzoeken of röntgenfoto's, worden vaak in een dokterspraktijk uitgevoerd. Sommige dokterspraktijken bieden behandelingen aan, zoals fysiotherapie.
Ziekenhuizen
Ziekenhuizen bieden de meest uitgebreide medische zorg. Voor ouderen in het bijzonder verhoogt een verblijf in een ziekenhuis het risico op problemen zoals infecties, doorligwonden, verwarring en incontinentie. Vanwege deze risico's moeten ouderen alleen in het ziekenhuis worden opgenomen als ze erg ziek zijn. Ouderen kunnen via de spoedeisende hulp in het ziekenhuis worden opgenomen of door een arts worden ingepland voor opname.
Een arts (dit kan de huisarts van de persoon zijn, een specialist of een arts in dienst van het ziekenhuis) is verantwoordelijk voor de zorg voor de persoon in het ziekenhuis. Soms zijn er meerdere andere artsen bij betrokken. Verpleegkundigen, die 24 uur per dag beschikbaar zijn, verlenen een groot deel van de zorg. Er is altijd een verpleegkundige beschikbaar, maar artsen kunnen op onregelmatige tijden komen en gaan.
Veel andere mensen kunnen helpen bij het verlenen van zorg in een ziekenhuis. Dit zijn onder andere
- apothekers
- diëtisten
- fysiotherapeuten
- ergotherapeuten
- maatschappelijk werkers
- medisch technici
- verpleegkundigen
- vrijwilligers
Hoe lang mensen in het ziekenhuis blijven, hangt deels af van hoe ziek ze zijn, wat de diagnose is en, indien nodig, welke regelingen er kunnen worden getroffen voor voortgezette zorg na ontslag. De betrokken zorgverleners bepalen of en welk type vervolgzorg nodig is. Deze zorg kan worden verleend in een revalidatiecentrum, in een instelling voor langdurige zorg of thuis door een thuisverpleegkundige.
Observatiezorg is zorg in een ziekenhuis voor mensen die niet gezond genoeg zijn om naar huis te gaan, maar niet ziek genoeg zijn om aan de vereisten voor daadwerkelijke ziekenhuisopname te voldoen. Bij observatiezorg kunnen zorgverleners een dag of twee tests uitvoeren en behandelingen geven voordat ze beslissen of mensen moeten worden opgenomen. Deze mensen worden kort geobserveerd op een spoedeisende hulpafdeling, een speciale observatie-eenheid of een gewone ziekenhuiskamer, ook al worden ze niet daadwerkelijk in het ziekenhuis opgenomen. Het verschil tussen opname en observatie is belangrijk omdat Medicare observatiezorg beschouwt als een poliklinische dienst. Daarom dekt Medicare geen revalidatiediensten na observatiezorg.
Chirurgische centra
Chirurgische centra zijn plaatsen waar dagchirurgie of andere ingrepen kunnen worden uitgevoerd. Dergelijke ingrepen zijn bijvoorbeeld ingrepen waarvoor doorgaans anesthesie nodig is, die te ingewikkeld zijn om in een dokterspraktijk te worden uitgevoerd, maar waarvoor geen overnachting in een ziekenhuis nodig is. Veelvoorkomende voorbeelden zijn endoscopie, colonoscopie en het verwijderen van staar. Chirurgische centra kunnen zich in een ziekenhuis bevinden of een aparte, zelfstandige faciliteit zijn.
Veel gemeenschappen zonder ziekenhuizen hebben chirurgische centra. Zo kunnen mensen in hun eigen gemeenschap ingrepen ondergaan zonder dat ze naar een verder weg gelegen ziekenhuis hoeven te reizen.
Revalidatiecentra
Na ontslag uit het ziekenhuis moeten mensen met een ernstige handicap mogelijk hun herstel voortzetten in een revalidatiecentrum. Een revalidatiecentrum kan zich in een ziekenhuis of verpleeghuis bevinden of een afzonderlijke instelling zijn. Deze instellingen bieden deskundige verpleegkundige zorg en fysiotherapie, ergotherapie en logopedie. Meestal moeten mensen drie dagen in het ziekenhuis zijn opgenomen om in aanmerking te komen voor vergoeding van de revalidatiefaciliteit door Medicare. In sommige gevallen kan worden afgezien van de vereiste van drie dagen ziekenhuisopname, bijvoorbeeld bij sommige Medicare Advantage-verzekeringen.
Wanneer mensen worden opgenomen in een revalidatiecentrum, probeert een interdisciplinair team in te schatten hoe lang hun verblijf zal duren. Voor ouderen kan het verblijf variëren van enkele dagen tot enkele maanden. Er worden doelen voor vooruitgang gesteld en de voortgang wordt dagelijks geëvalueerd. Zo kunnen het soort en de hoeveelheid therapie indien nodig worden aangepast.
Sommige ouderen kunnen thuis blijven en revalidatietherapie krijgen via thuiszorg of als poliklinische patiënt in een revalidatiecentrum.
Thuiszorg
Mensen die kwetsbaar zijn of onlangs uit een ziekenhuis of revalidatiecentrum zijn ontslagen, hebben vaak thuis zorg nodig. Deze zorg wordt vaak verleend door familieleden en/of vrienden. Maar wanneer dergelijke hulp niet beschikbaar is of wanneer ouderen meer hulp nodig hebben dan familieleden en vrienden kunnen bieden, kunnen ouderen in aanmerking komen voor thuiszorg van een thuiszorgorganisatie. Deze organisaties sturen geregistreerde verpleegkundigen, therapeuten, thuiszorgmedewerkers en/of maatschappelijk werkers, afhankelijk van de behoeften van de persoon en de dekking van de verzekering.
Het aantal zorgverleners dat mensen thuis bezoekt, neemt toe. De zorg wordt verleend door teams bestaande uit artsen, verpleegkundigen, apothekers en maatschappelijk werkers. Een bezoek aan huis kan erg nuttig zijn, omdat het voor ouderen gemakkelijker is en zorgverleners zo kunnen zien hoe het met mensen gaat in hun vertrouwde omgeving.
Ook terminale zorg (hospicezorg) kan thuis worden verleend.
Gemeenschapsdiensten
In de verenigde Staten zijn seniorencentra een bron van ondersteunende diensten en gezondheidszorg in de gemeenschap. Deze centra bieden sociale, recreatieve en educatieve activiteiten, en sommige serveren maaltijden – een belangrijke dienst voor mensen die niet zelf kunnen koken.
Dagopvangcentra zijn een andere gemeenschapsdienst. Dagopvangcentra brengen kosten in rekening voor hun diensten. Ze kunnen echter overdag respijt bieden aan mantelzorgers, zodat deze bijvoorbeeld hun baan kunnen behouden. Sommige dagopvangcentra bieden ook enige gezondheidszorg. Deze centra kunnen bijvoorbeeld een verpleegkundige en/of verpleegassistenten in dienst hebben. De verpleegkundige kan de bloeddruk controleren, ervoor zorgen dat mensen hun medicijnen volgens voorschrift innemen en gezondheidsinformatie verstrekken. Verpleegassistenten kunnen ervoor zorgen dat ouderen naar het toilet kunnen gaan en dat ze overdag voldoende te eten krijgen. Als er medische problemen zijn, kan de verpleegkundige contact opnemen met de huisarts of familieleden van de persoon. Sommige dagopvangcentra bieden dagopvang voor mensen met milde tot matige dementie, en sommige bieden fysiotherapie en ergotherapie.
Andere diensten die in de gemeenschap beschikbaar zijn, zijn onder meer maaltijdbezorgingsprogramma's (zoals Meals on Wheels), vervoersdiensten, hulp bij dagelijkse activiteiten, steungroepen en respijtzorg. Sommige religieuze gemeenschappen bieden veel van deze diensten aan. Deze diensten zijn meestal niet duur en sommige zijn gratis.
Mensen kunnen informatie over gemeenschapsdiensten, waaronder seniorencentra, verkrijgen bij de afdeling ontslagplanning of casemanagement van het ziekenhuis, thuiszorginstellingen, lokale gezondheidsdiensten en religieuze gemeenschappen. Seniorencentra zijn ook te vinden via internet.
Postacute en langdurige zorg
Postacute zorg is zorg die direct na ontslag uit het ziekenhuis wordt verleend aan mensen die meer zorg nodig hebben dan ze thuis kunnen krijgen, maar die niet duidelijk langdurige zorg nodig hebben. Postacute zorginstellingen bieden een verscheidenheid aan gezondheidsdiensten, waaronder deskundige verpleegkundige zorg en fysieke en ergotherapeutische revalidatie om mensen te helpen hun kracht en functie terug te krijgen. De meeste mensen keren uiteindelijk terug naar huis. Sommigen herstellen echter niet volledig en hebben mogelijk langdurige zorg nodig.
Het vooruitzicht dat ze langdurige zorg nodig hebben, baart veel ouderen zorgen. De kans dat mensen langdurige zorg nodig hebben, neemt sterk toe naarmate ze ouder worden, omdat ouderen vaker chronische aandoeningen ontwikkelen en problemen hebben met functioneren. Hoe lang zorg nodig is, varieert van weken tot jaren tot onbepaalde tijd.
Langdurige zorg is erop gericht mensen te helpen hun functioneren te behouden. Het helpt hen de activiteiten te doen die nodig zijn om voor zichzelf te zorgen en zo zelfstandig mogelijk te leven. Deze activiteiten omvatten dagelijkse basisactiviteiten (zoals eten, aankleden, baden, verzorgen en lopen) en andere activiteiten (zoals boodschappen doen, rekeningen en financiën beheren, de was doen en het huis schoonmaken). Langdurige zorg omvat hulp bij de gezondheidszorg, zoals het meten van vitale functies, het controleren van het gewicht en het toedienen van medicijnen. De meeste instellingen voor langdurige zorg bieden ook sociale en recreatieve activiteiten aan.
Tabel: Soorten langdurige zorg
Veel mensen hebben hun eerste ervaring met postacute en langdurige zorg na een ziekenhuisopname. Tijdens een ziekte of na een verwonding verliezen veel ouderen hun vermogen om voor zichzelf te zorgen geheel of gedeeltelijk. Hoewel ze misschien gezond genoeg zijn om het ziekenhuis te verlaten, moeten ze mogelijk naar een instelling voor postacute en langdurige zorg voor revalidatie en herstel. Deze verhuizing kan fysiek en psychologisch zwaar zijn. Mensen moeten wennen aan veel nieuwe gezichten en aan nieuwe routines voor slapen, baden, aankleden, eten en andere dagelijkse activiteiten. De verhuizing gebeurt snel, waardoor er weinig tijd is om te wennen.
De meeste mensen associëren langdurige zorg met een verandering van woonplaats:
- naar het huis van een familielid
- naar een bejaardentehuis
- naar een begeleid wonen-gemeenschap
- naar een verzorgingshuis
- naar een levenszorggemeenschap
- naar een verpleeghuis
Oudere volwassenen kunnen zich bijzonder zorgen maken over een verhuizing naar een instelling. Mensen wonen om verschillende sociale en economische redenen in instellingen. De meest voorkomende redenen zijn lichamelijke problemen en/of problemen met de mentale functie (cognitie) plus een gebrek aan adequate sociale ondersteuning.
Welk type regeling mogelijk is, hangt deels af van iemands behoeften (medisch, functioneel, sociaal en emotioneel), voorkeuren en financiële en sociale middelen, zoals langdurige zorgverzekering, beschikbaarheid van vrijstellingsprogramma's van de staat en de bereidheid en het vermogen van familieleden om te helpen. De ene persoon kan met de hulp van een partner thuis blijven wonen. Een andere persoon met vergelijkbare problemen, maar zonder steun van familie, moet misschien naar een verpleeghuis. Door zich te verdiepen in de vele soorten instellingen voor langdurige zorg kunnen mensen het juiste moment en de juiste plaats voor langdurige zorg kiezen. Elk type instelling voor langdurige zorg biedt verschillende diensten en niveaus van gezondheidszorg.
Nadat het type regeling is bepaald, moet zorgvuldig een bepaalde instelling worden gekozen. Zelfs binnen elk type verschillen instellingen aanzienlijk in omgeving, diensten (inclusief gezondheidszorg), activiteiten, woonvoorzieningen en regels. Soms is het verschil gewoon een kwestie van wat mensen zich kunnen veroorloven, maar zelfs binnen een bepaalde prijsklasse varieert de kwaliteit.
|
Het uitstellen van de noodzaak van een instelling voor langdurige zorg Het idee om naar een instelling voor langdurige zorg te gaan, met name een verpleeghuis, spreekt de meeste mensen niet aan. De volgende problemen zijn veelvoorkomende redenen om naar een instelling voor langdurige zorg te gaan. Soms kunnen problemen echter worden opgelost en kan de noodzaak van een instelling voor langdurige zorg worden uitgesteld of vermeden. Urine-incontinentie: Mensen met urine-incontinentie kunnen thuis moeilijk te verzorgen zijn. Urine-incontinentie kan echter worden veroorzaakt door een aandoening die kan worden behandeld. Door de aandoening te behandelen, kan de incontinentie worden genezen. Mensen met urine-incontinentie, hun familieleden of hun verzorgers moeten met een arts overleggen om te zien of behandeling mogelijk is. Problemen met dagelijkse activiteiten: Bepaalde hulpmiddelen kunnen mensen helpen beter te functioneren. Een fysiotherapeut, ergotherapeut of thuisverpleegkundige kan mensen thuis observeren en hen soms helpen bij het kiezen en leren gebruiken van geschikte hulpmiddelen waarmee ze thuis veilig kunnen blijven functioneren. Dementie: De zorg voor mensen met dementie kan moeilijk en frustrerend zijn. Familieleden kunnen echter manieren leren om met het frustrerende of storende gedrag van de oudere om te gaan. Om bijvoorbeeld complicaties als gevolg van dwalen te minimaliseren, kunnen familieleden de persoon een identificatiearmband omdoen of een bewakingsapparaat kopen of huren. Door meer te leren over de zorg voor mensen met dementie kan de noodzaak van een langdurige zorginstelling worden uitgesteld. Burn-out bij mantelzorgers: Sterk gemotiveerde familieleden kunnen doorgaans uitgebreide en gedetailleerde zorg bieden. Het verlenen van dergelijke zorg kan hen echter fysiek en emotioneel uitputten. Praten met zorgprofessionals kan helpen. Zij kunnen informatie geven over mantelzorgondersteuningsgroepen en over groepen die tijdelijke (respijt)zorg bieden. Financiële kwesties: Mensen kunnen een langdurige zorgverzekering afsluiten die thuiszorg dekt. Deze zorg omvat doorgaans hulp bij persoonlijke verzorging, zoals baden, verzorgen en eten. Een dergelijke verzekering kan mensen in staat stellen om het verblijf in een instelling voor langdurige zorg uit te stellen. |
Hospicezorg
Wanneer mensen een progressieve, ongeneeslijke aandoening hebben en de dood in de nabije toekomst wordt verwacht, biedt hospicezorg de behandelingen en diensten die nodig zijn om de symptomen onder controle te houden, de pijn te verlichten en mensen en hun familieleden te helpen zich voor te bereiden op het overlijden. Hospicezorg kan worden verleend in een
- thuis
- verzorgingstehuis
- hospice
Het hospicezorgteam bestaat meestal uit een huisarts, verpleegkundige, maatschappelijk werker en anderen die zijn opgeleid om voor stervenden te zorgen. Ook apothekers, counselors, fysiotherapeuten, ethici en getrainde vrijwilligers kunnen hierbij betrokken zijn.
Hospicepersoneel is nodig om ervoor te zorgen dat aan alle fysieke en psychologische behoeften van de persoon wordt voldaan, evenals aan de behoeften van de familie en verzorgers. De meeste mensen die hospicezorg ontvangen, hoeven voor hun overlijden niet naar een ziekenhuis. Ze kunnen dus in een comfortabelere, intieme omgeving overlijden, vaak omringd door hun dierbaren.
Hospicezorg houdt ook in dat familieleden worden geholpen om de fysieke tekenen van naderend overlijden te herkennen, te begrijpen wat ze moeten doen als de persoon overlijdt en om te gaan met het verlies.
Wist u dat...
|
Bronnen: