| Adoptie | meer kinderen |
Het onderstaande is de letterlijke vertaling van de online versie van de
Merck Manual, consumer version.
Lees meer over de Merck Manuals.
Let op: in deze pagina moeten nog de broodnodige links worden aangebracht.
|
Wat is het? Adoptie is de juridische procedure waarbij iemand wordt toegevoegd aan een bestaand gezin. Alle adopties moeten door een rechtbank worden bekrachtigd. Adoptie, in tegenstelling tot pleegzorg, is bedoeld als een permanente adoptie. Het doel van adoptie is om het kind en het adoptiegezin levenslange veiligheid te bieden. |
Kinderen die wees zijn, komen in aanmerking voor adoptie. In de Verenigde Staten kunnen kinderen worden geadopteerd als de ouders het kind vrijwillig afstaan ??of als het kind onvrijwillig wordt vrijgelaten via een gerechtelijke procedure die bekendstaat als beëindiging van de ouderlijke rechten. Internationale adoptie (adoptie van kinderen uit andere landen, bijvoorbeeld uit buitenlandse weeshuizen) is ook vaak mogelijk.
Er zijn veel termen voor de verschillende soorten adoptie in de Verenigde Staten, maar adoptie kan worden onderverdeeld in drie hoofdcategorieën:
- adoptie vanuit pleegzorg
- onafhankelijke adoptie of particuliere adoptie
- internationale adoptie
Adopties kunnen open of gesloten zijn. Bij open adoptie zijn de identiteiten van het kind, het adoptiegezin en de biologische ouders aan elkaar bekend. Bij gesloten adoptie blijven de identiteiten van de biologische ouders en het adoptiegezin vertrouwelijk.
Adoptie uit pleegzorg
Kinderen van wie de biologische ouders hun rechten zijn ontnomen, worden beschouwd als vrij om te worden geadopteerd. Dit zijn meestal kinderen in het pleegzorgsysteem. Duizenden kinderen worden jaarlijks uit de pleegzorg geadopteerd en veel adoptieouders ontvangen financiële ondersteuning om de medische kosten of de speciale onderwijsbehoeften van de kinderen te dekken (adoptiehulp of -subsidies).
Zelfstandige adoptie of particuliere adoptie
Kinderen kunnen zelfstandig of particulier worden geadopteerd, dat wil zeggen dat er geen overheidsinstantie bij de adoptie betrokken is. Bij deze adopties kunnen biologische ouders een particulier adoptiebureau inschakelen om een ??pasgeborene bij een adoptiegezin te plaatsen. Vaak betaalt het adoptiegezin duizenden dollars aan het particuliere bureau voor juridische diensten en medische ondersteuning voor de biologische ouders. Soms regelt een advocaat in plaats van een bureau deze regelingen.
Een ander type particuliere adoptie kan plaatsvinden wanneer een alleenstaande ouder trouwt of zich aan een partner verbindt. Iemand die trouwt met iemand die een kind heeft, wordt niet automatisch de ouder van dat kind. Een kind dat geen tweede biologische ouder heeft, kan door de nieuwe echtgenoot of partner worden geadopteerd.
Internationale adoptie
Een andere optie is de adoptie van een kind uit een ander land. Gezinnen maken meestal gebruik van een adoptiebureau in hun eigen land om de adoptie te regelen, of van bureaus of andere professionals in het geboorteland van het kind.
Alle adopties uit een ander land moeten worden bekrachtigd door een rechtbank in dat land. In de Verenigde Staten kiezen gezinnen er, hoewel een dergelijke adoptie geldig is, vaak voor om ook een adoptieprocedure in de Verenigde Staten te doorlopen om toekomstige problemen met de adoptie te voorkomen.
Na de adoptie
De meeste kinderen die geadopteerd zijn, inclusief kinderen die eerder in pleeggezinnen of buitenlandse weeshuizen hebben gewoond, passen zich goed aan en ontwikkelen weinig problemen. Naarmate kinderen ouder worden, kunnen ze echter gevoelens van afwijzing ontwikkelen omdat ze door hun biologische familie zijn afgestaan. Vooral tijdens de adolescentie en de jonge volwassenheid kunnen geadopteerden erg nieuwsgierig zijn naar hun biologische ouders, zelfs als ze er niet naar vragen. Sommige mensen zoeken informatie over hun biologische ouders, of gaan op zoek naar hen, en sommige biologische ouders zoeken hun biologische kinderen op.
Het niet vertellen aan kinderen dat ze geadopteerd zijn, kan hen later pijn doen. Het is het beste als deze informatie nooit als geheim wordt beschouwd, maar slechts als onderdeel van de familiegeschiedenis. Indien gevraagd, moeten adoptieouders het kind op een geruststellende manier over de biologische ouders vertellen. Als het kind bijvoorbeeld mishandeld of verwaarloosd is, kunnen adoptieouders zeggen dat het kind is weggehaald omdat de biologische ouder geen goede zorg kon bieden. Adoptieouders kunnen ook zeggen dat de biologische ouder niet voor het kind kon zorgen en het kind aan de adoptieouders heeft gegeven, zodat zij het konden liefhebben en verzorgen.
Kinderen hebben de geruststelling nodig dat ze geliefd zijn en altijd geliefd zullen zijn. Als kinderen contact hebben met hun biologische families, helpt het voor ouders om de kinderen te vertellen dat twee sets ouders van hen houden.
Contact met biologische ouders
Als biologische ouders anoniem willen blijven, is er controverse over de vraag of kinderen informatie over hen mogen vinden. In de Verenigde Staten bieden sommige staten een website aan waar biologische ouders en kinderen hun identiteit kunnen publiceren. Als beide partijen dat doen, worden ze met elkaar in contact gebracht. Contact kan alleen worden geïnitieerd als beide partijen daarmee instemmen. Breed beschikbare genetische tests maken het tegenwoordig gemakkelijker voor mensen om bloedverwanten te vinden waarvan ze het bestaan niet wisten.
Soms komen adoptieouders in contact met biologische ouders. De partijen kunnen al op de een of andere manier verwant zijn. Een stiefouder kan bijvoorbeeld het biologische kind van een partner adopteren of grootouders kunnen hun kleinkinderen adopteren. In andere gevallen kunnen ouders contact leggen via mond-tot-mondreclame of advertenties.
Wist u dat...
|
Bronnen: