Autonome neuropathieën meer hersenen, ruggenmerg en zenuwstelsel    Het onderstaande is de letterlijke vertaling van de online versie van de Merck Manual, consumer version.    Lees meer over de Merck Manuals. Wat zijn Autonome neuropathieën Autonome neuropathieën zijn aandoeningen van de perifere zenuwen die automatisch (zonder bewuste inspanning) lichaamsprocessen regelen (autonome zenuwen). oorzaken zijn onder andere diabetes, amyloïdose, auto-immuunziekten, kanker, overmatig alcoholgebruik en bepaalde geneesmiddelen mensen kunnen zich licht in het hoofd voelen als ze staan en problemen hebben met plassen, constipatie en braken, en mannen kunnen erectiestoornissen krijgen artsen voeren een lichamelijk onderzoek en verschillende tests uit om te controleren op autonome stoornissen en mogelijke oorzaken indien mogelijk wordt de oorzaak gecorrigeerd of behandeld Het zenuwstelsel heeft centrale en perifere delen. Het centrale zenuwstelsel omvat de hersenen en het ruggenmerg. Het perifere zenuwstelsel omvat de zenuwen die de lichaamsweefsels verbinden met de hersenen en het ruggenmerg. Perifere zenuwen omvatten het volgende: autonome zenuwen, die automatisch (onbewust) lichaamsprocessen regelen somatische zenuwen, die in verbinding staan met spieren onder vrijwillige (bewuste) controle of met sensorische receptoren in de huid Autonome neuropathieën zijn een type perifere neuropathie, een aandoening waarbij perifere zenuwen in het hele lichaam beschadigd zijn. Bij autonome neuropathieën is er veel meer schade aan de autonome zenuwen dan aan de somatische zenuwen. Oorzaak    Veel voorkomende oorzaken van autonome neuropathieën zijn: diabetes amyloïdose (ophoping van een abnormaal eiwit in weefsels) auto-immuunziekten (wanneer het immuunsysteem lichaamsweefsels verkeerd interpreteert als lichaamsvreemd en antilichamen produceert die deze weefsels aanvallen) Virale infecties kunnen een auto-immuunreactie uitlokken die resulteert in de vernietiging van autonome zenuwen. Sommige antilichamen die door het immuunsysteem worden geproduceerd, vallen het oppervlak van een zenuwvezel aan of de weefsels die de vezel omhullen en ervoor zorgen dat de vezel snel en nauwkeurig impulsen kan geleiden. (Deze weefsels worden de myelineschede genoemd). Soms vallen antilichamen geproduceerd door het immuunsysteem acetylcholinereceptoren aan (het deel van zenuwcellen dat ervoor zorgt dat ze reageren op acetylcholine). Acetylcholine is een van de chemische boodschappers (neurotransmitters) die gebruikt worden om te communiceren binnen het autonome zenuwstelsel. Andere oorzaken van autonome neuropathieën zijn kanker, drugs, overmatig alcoholgebruik en toxines. Symptomen    Een veelvoorkomend symptoom van autonome neuropathieën is: een overmatige daling van de bloeddruk wanneer de persoon staat (orthostatische hypotensie) Als gevolg hiervan voelt de persoon zich licht in het hoofd of alsof hij op het punt staat flauw te vallen. Mannen kunnen moeite hebben met het krijgen en behouden van een erectie (erectiestoornis). Sommige mensen plassen onvrijwillig (urine-incontinentie), vaak omdat de blaas overactief is. Andere mensen hebben moeite met het legen van de blaas (urineretentie) omdat de blaas onderactief is. Na het eten hebben sommige mensen een voortijdig vol gevoel of moeten ze zelfs overgeven omdat de maag langzaam leegloopt (gastroparese genoemd). Ernstige constipatie kan optreden. Als de somatische zenuwen ook beschadigd zijn, kunnen mensen hun gevoel verliezen of tintelingen (speldenprikken) voelen in de handen en voeten, of kunnen spieren zwak worden. Diagnose    evaluatie door een arts soms bloedonderzoek Artsen kunnen een autonome aandoening vermoeden op basis van de symptomen. Een lichamelijk onderzoek en bepaalde tests worden gedaan om te controleren op tekenen van autonome stoornissen en mogelijke oorzaken (zoals diabetes of amyloïdose). Soms wordt bloedonderzoek gedaan om te controleren op antilichamen tegen acetylcholinereceptoren, wat wijst op een auto-immuunreactie. Ongeveer de helft van de mensen met een autonome neuropathie als gevolg van een auto-immuunreactie heeft deze antilichamen. Behandeling    behandeling van de oorzaak indien geïdentificeerd soms immunosuppressiva bij ernstige symptomen soms immuunglobuline of plasmavervanging De oorzaak van de autonome stoornis, indien geïdentificeerd, wordt behandeld. Neuropathieën als gevolg van een auto-immuunreactie worden soms behandeld met medicijnen die het immuunsysteem onderdrukken (immunosuppressiva) en de reactie verminderen. Deze medicijnen zijn onder andere azathioprine, cyclofosfamide en prednison. Als de symptomen ernstig zijn, kan immuunglobuline (een oplossing met veel verschillende antilichamen uit het bloed van mensen met een normaal immuunsysteem) intraveneus worden toegediend of kan een plasmavervanging plaatsvinden. Bij plasmavervanging wordt bloed afgenomen, gefilterd om abnormale antilichamen te verwijderen en vervolgens teruggegeven aan de persoon. Bronnen: Merck Manual, professional version Merck Manual, consumer version Laatste wijziging: 17 juli 2023 Colofon  Disclaimer  Privacy  Zoeken  Copyright © 2002- G. Speek   Einde van de pagina