Subacute en chronische meningitis meer hersenen, ruggenmerg en zenuwstelsel  
  Subacute en chronische hersenvliesontsteking

 Het onderstaande is de letterlijke vertaling van de online versie van de Merck Manual, consumer version.    Lees meer over de Merck Manuals.

Wat is het?
Subacute meningitis is een ontsteking van de weefsellagen die de hersenen en het ruggenmerg (hersenvliezen) bedekken en van de met vocht gevulde ruimte tussen de hersenvliezen (subarachnoïdale ruimte) die zich in de loop van dagen tot enkele weken ontwikkelt.
Chronische meningitis is een zich langzaam ontwikkelende meningitis die 4 weken of langer aanhoudt.

  • veel infecties en aandoeningen die ontstekingen veroorzaken, kunnen chronische meningitis veroorzaken
  • een verzwakt immuunsysteem verhoogt het risico op het ontwikkelen van chronische meningitis
  • de symptomen lijken meestal op die van acute bacteriële meningitis (hoofdpijn, koorts en een stijve nek), maar kunnen ook verwardheid, gehoorverlies en dubbelzien zijn
  • om chronische meningitis vast te stellen, maken artsen meestal beeldopnames van het hoofd, zoals CT-scan of MRI-scan (Magnetic Resonance Imaging), gevolgd door een ruggenprik (lumbaalpunctie) met analyse van het hersenvocht
  • de oorzaak wordt behandeld

De hersenen en het ruggenmerg zijn bedekt met drie lagen weefsel die hersenvliezen worden genoemd. De subarachnoïdale ruimte bevindt zich tussen de middelste laag en de binnenste laag van de hersenvliezen, die de hersenen en het ruggenmerg bedekken. Deze ruimte bevat het hersenvocht, dat door de hersenvliezen stroomt, de ruimten in de hersenen vult en de hersenen en het ruggenmerg helpt op te vullen.

Subacute meningitis ontwikkelt zich over een langere periode dan acute meningitis en over een kortere periode dan chronische - van dagen tot een paar weken. De oorzaken, symptomen, diagnose en behandeling zijn vergelijkbaar met die van chronische meningitis. Bacteriële meningitis kan eerder subacuut dan acuut zijn.

Chronische meningitis ontwikkelt zich langzaam, gedurende weken of langer, en kan maanden tot jaren duren. In zeldzame gevallen veroorzaakt chronische meningitis slechts milde symptomen en verdwijnt deze vanzelf.

Oorzaak   
Subacute of chronische meningitis wordt meestal veroorzaakt door een infectie. Veel micro-organismen kunnen subacute of chronische meningitis veroorzaken. Tot de belangrijkste micro-organismen behoren:

  • bacteriën die tuberculose veroorzaken (Mycobacterium tuberculosis)
  • bacteriën die de ziekte van Lyme veroorzaken (Borrelia burgdorferi)
  • schimmels, waaronder Cryptococcus neoformans, Cryptococcus gattii, Coccidioides immitis, Histoplasma capsulatum en Blastomyces

De bacteriën die tuberculose veroorzaken, veroorzaken een vorm van chronische meningitis die tuberculose meningitis wordt genoemd. Tuberculose meningitis kan zich snel of geleidelijk ontwikkelen. Meningitis kan ontstaan wanneer mensen voor het eerst besmet raken. Of de bacterie kan inactief in het lichaam blijven en later gereactiveerd worden en meningitis veroorzaken. De bacterie kan gereactiveerd worden wanneer mensen behandeld worden met medicijnen die het immuunsysteem onderdrukken (zoals tumornecrosefactorremmers, waaronder infliximab, adalimumab, golimumab, certolizumab en etanercept).

Tot 8% van de kinderen en sommige volwassenen met de ziekte van Lyme ontwikkelen meningitis. Meningitis door de ziekte van Lyme kan acuut of chronisch zijn. Meestal begint het langzamer dan acute virale meningitis.

De meest voorkomende oorzaak van chronische meningitis op het westelijk halfrond is:

  • cryptococcus neoformans (die cryptokokkose veroorzaakt)

Deze schimmels veroorzaken vaker meningitis bij mensen die een verzwakt immuunsysteem hebben door aandoeningen zoals infectie met het humaan immunodeficiëntievirus (HIV) of AIDS, of die medicijnen gebruiken die het immuunsysteem onderdrukken. De symptomen van meningitis door Cryptococcus neoformans beginnen geleidelijk en subtiel en kunnen komen en gaan.

Minder vaak wordt chronische meningitis veroorzaakt door het volgende:

  • andere bacteriën (zoals die syfilis veroorzaken)
  • schimmels zoals Coccidioides immitis (die coccidioidomycose veroorzaakt)
  • parasieten zoals de protozoa Toxoplasmose gondii (die toxoplasmose veroorzaakt), meestal bij mensen met HIV of AIDS
  • virussen, zoals HIV en enterovirussen

Chronische meningitis komt vaak voor bij mensen met een HIV-infectie. Meningitis kan het gevolg zijn van de HIV-infectie. Maar veel andere organismen (waaronder Cryptococcus neoformans, Mycobacterium tuberculosis en verschillende schimmels) kunnen ook chronische meningitis veroorzaken bij mensen met een HIV-infectie.

Aandoeningen die geen infecties zijn, kunnen ook chronische meningitis veroorzaken. Deze omvatten:

Jaren geleden ontwikkelden een paar mensen chronische schimmelmeningitis nadat ze methylprednisolon (een corticosteroïde) hadden gekregen als injectie in de ruimte rond het ruggenmerg (een epidurale injectie genoemd) in de onderrug (bijvoorbeeld om ischias te verlichten). In alle gevallen was het medicijn niet met steriele technieken bereid. Symptomen zijn onder andere hoofdpijn, verwardheid, misselijkheid en/of koorts. De meeste mensen hebben ook een stijve nek, maar ongeveer een derde niet. De symptomen kunnen tot 6 maanden na de injectie optreden. Als mensen een van deze symptomen hebben in de weken of maanden nadat ze een corticosteroïdeninjectie in hun rug hebben gehad, moeten ze hun arts bellen.

Soms houdt chronische meningitis maanden of zelfs jaren aan, maar worden er geen organismen geïdentificeerd en is er geen sprake van overlijden. Dit type meningitis wordt chronische idiopathische meningitis genoemd. Behandeling met schimmelwerende middelen of corticosteroïden helpt niet. Sommige mensen met chronische idiopathische meningitis herstellen echter uiteindelijk zonder behandeling.

Symptomen   
De symptomen van subacute of chronische meningitis zijn vergelijkbaar met die van acute bacteriële meningitis, behalve dat ze zich langzamer en geleidelijker ontwikkelen, meestal in de loop van weken in plaats van dagen. Ook is de koorts vaak minder ernstig. Symptomen van chronische meningitis kunnen jaren aanhouden. Sommige mensen worden een tijdje beter, maar verslechteren dan (terugval).

Hoofdpijn, verwardheid, een stijve nek en rugpijn komen vaak voor. Mensen kunnen moeite hebben met lopen. Zwakte, een gevoel van pinnen en naalden, gevoelloosheid, verlamming van het gezicht en dubbelzien komen ook vaak voor. Verlamming van het gezicht, dubbelzien en gehoorverlies ontstaan wanneer meningitis de hersenzenuwen aantast (die rechtstreeks van de hersenen naar verschillende delen van het hoofd, de nek en de romp gaan).

Meningitis veroorzaakt door de tuberculosebacterie verergert meestal vrij snel (in dagen tot weken), maar kan zich veel sneller of geleidelijker ontwikkelen. Tuberculose meningitis kan ernstige gevolgen hebben. De druk binnen de schedel kan toenemen. Bloedvaten kunnen ontstoken raken, wat soms kan leiden tot een beroerte. Het gezichtsvermogen, het gehoor, de gezichtsspieren en het evenwicht kunnen worden aangetast.

Diagnose   

  • ruggenprik (lumbaalpunctie) en analyse van hersenvocht

Artsen vragen naar factoren die het risico op chronische meningitis verhogen, zoals een verzwakt immuunsysteem (zoals kan worden veroorzaakt door HIV-infectie of AIDS) en reizen naar gebieden waar de ziekte van Lyme of bepaalde schimmelinfecties veel voorkomen. Artsen vragen ook naar en zoeken naar symptomen die op een oorzaak kunnen wijzen.

Om de diagnose te bevestigen, doen artsen een ruggenprik (lumbaalpunctie) om een monster hersenvocht te verkrijgen, dat vervolgens wordt geanalyseerd.

Analyse van hersenvocht

Het hersenvocht wordt naar een laboratorium gestuurd om onderzocht en geanalyseerd te worden. Bij mensen met meningitis is het aantal witte bloedcellen in het hersenvocht hoger dan normaal. Aan de hand van de resultaten kunnen artsen meestal een onderscheid maken tussen chronische en acute meningitis. Sommige infectueuze organismen die chronische meningitis veroorzaken, zoals de schimmel Cryptococcus neoformans, zijn zichtbaar onder een microscoop, maar vele, zoals de bacteriën die tuberculose veroorzaken, zijn moeilijk op te sporen.

Het hersenvocht wordt ook gekweekt. Als er organismen aanwezig zijn, worden ze gekweekt zodat ze geïdentificeerd kunnen worden. Het kweken kan echter weken duren. Om schimmels en de bacteriën die tuberculose en syfilis veroorzaken te identificeren, kunnen speciale technieken worden gebruikt die sneller resultaten geven. Er kunnen bijvoorbeeld testen worden gedaan om eiwitten op te sporen die vrijkomen bij Cryptococcus neoformans (antigeentesten genoemd).

De polymerasekettingreactietechniek (PCR), die vele kopieën van een gen produceert, kan de unieke DNA-sequentie identificeren van de bacteriën die tuberculose veroorzaken. Artsen kunnen ook een geautomatiseerde test genaamd Xpert MTB/RIF, aanbevolen door de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) voor de diagnose van tuberculose meningitis, gebruiken om het genetisch materiaal (DNA) van tuberculosebacteriën in monsters van hersenvocht op te sporen. Er kunnen ook andere tests worden gedaan op monsters van hersenvocht om eerdere blootstelling aan de tuberculoseveroorzakende bacteriën aan te tonen. Röntgenfoto's van de borstkas of computertomografie (CT-scan) van de borstkas kunnen bewijs van vroegere of huidige tuberculose aantonen.

Er worden ook andere onderzoeken op hersenvocht gedaan, afhankelijk van welke aandoeningen worden vermoed. De vloeistof kan bijvoorbeeld worden geanalyseerd op kankercellen als kanker wordt vermoed.

De oorzaak van chronische meningitis kan moeilijk vast te stellen zijn, deels omdat het opsporen van micro-organismen in hersenvocht moeilijk kan zijn. Daarom kunnen ruggenprikken worden herhaald om meer cerebrospinaal vocht voor kweek te verkrijgen. Indien beschikbaar, kunnen testen die snel grote stukken genetisch materiaal kunnen analyseren gebruikt worden om anders niet-detecteerbare micro-organismen in cerebrospinaal vocht te identificeren.

Andere tests

Om de oorzaak te achterhalen, moeten artsen mogelijk ook bloed- en urinemonsters kweken of een biopsie nemen van geïnfecteerde hersenvliezen of andere weefsels, die worden geïdentificeerd met MRI-scan of CT-scan. Soms wordt MRI of CT gedaan als de oorzaak van de symptomen onduidelijk is.

Zelfs na uitgebreid onderzoek kan de oorzaak vaak niet worden vastgesteld.

Prognose   
De prognose voor mensen met subacute of chronische meningitis hangt af van:

  • wat de oorzaak is
  • in veel gevallen, hoe sterk het immuunsysteem van de persoon is

Syfilis en de ziekte van Lyme verdwijnen meestal na behandeling. Meningitis door schimmel- of parasitaire infecties is moeilijker te behandelen en komt vaker terug, vooral bij mensen met een HIV-infectie.

Als meningitis het gevolg is van leukemie, lymfoom of kanker, is de prognose vaak slecht. In dergelijke gevallen kan meningitis fataal zijn.

Behandeling   

  • behandeling van de oorzaak

Artsen richten zich op de behandeling van de oorzaak. Afhankelijk van de oorzaak worden de volgende behandelingen gebruikt:

  • voor tuberculose, syfilis, de ziekte van Lyme of een andere bacteriële infectie: Antibiotica die effectief zijn voor de specifieke bacterie
  • voor schimmelinfecties: Meestal antischimmelmiddelen, zoals amfotericine B, flucytosine, fluconazol of voriconazol, intraveneus of via de mond toegediend
  • voor aandoeningen die geen infecties zijn, zoals sarcoïdose en het Behçet-syndroom: Corticosteroïden of andere medicijnen die het immuunsysteem onderdrukken (immunosuppressiva), soms langdurig ingenomen
  • bij uitzaaiing van kanker naar de hersenvliezen: Een combinatie van bestraling gericht op het hoofd en/of chemotherapie, afhankelijk van de kanker

Chronische meningitis door Cryptococcus neoformans wordt meestal behandeld met amfotericine B plus flucytosine of fluconazol. Als een schimmelinfectie bijzonder moeilijk te genezen is, wordt amfotericine B soms rechtstreeks in het hersenvocht geïnjecteerd via een Ommaya-reservoir. Het Ommaya-reservoir is een apparaat dat onder de hoofdhuid wordt geplaatst. Het reservoir bevat een grote hoeveelheid medicijn, dat langzaam, gedurende dagen of weken, wordt toegediend via een klein slangetje dat van het reservoir naar de ruimtes in de hersenen loopt.


Bronnen:

Laatste wijziging: 30 juli 2023 Colofon  Disclaimer  Privacy  Zoeken  Copyright © 2002- G. Speek

  Einde van de pagina