Zorgverleners: Familie en vrienden meer ouderen  

 Het onderstaande is de letterlijke vertaling van de online versie van de Merck Manual, consumer version.    Lees meer over de Merck Manuals.

Sommige ouderen hebben familieleden, vrienden of buren die bereid en in staat zijn om hulp en zorg te bieden. Zulke mensen worden verzorgers genoemd. Soms helpen leden van religieuze of andere groepen of nemen ze de rol van verzorger helemaal over zonder of tegen lage kosten. Zorgverleners kunnen ouderen helpen met basisactiviteiten (zoals eten, aankleden en baden), huishoudelijke taken (zoals koken, schoonmaken, boodschappen doen, rekeningen betalen en het gras maaien) en andere taken (zoals voorgeschreven medicijnen innemen).

In 2020 waren naar schatting 39 miljoen Amerikanen onbetaalde verzorgers voor iemand van 50 jaar of ouder. Ze kunnen een paar uur per week of 24 uur per dag zorg verlenen.

De meeste zorgverleners zijn familiezorgers, de echtgenoten of kinderen van de mensen voor wie ze zorgen, en de meesten zijn vrouwen. Ongeveer twee derde van de verzorgers werkt voltijds of deeltijds naast de zorg.

Bepalen of een oudere zorg nodig heeft, kan moeilijk zijn. Observeren hoe goed een oudere in staat is om de volgende dingen te doen, kan betrokken familieleden helpen om deze beslissing te nemen:

  • eten: Zijn kledingstukken vaak bevlekt door voedsel? Verliest de persoon gewicht zonder duidelijke verklaring?
  • in en uit een stoel of bed stappen: Schommelt de persoon meerdere keren heen en weer voordat hij opstaat? Worden meubilair of voorwerpen in de buurt gebruikt voor ondersteuning? Lijkt zitten gepaard te gaan met achterover vallen in een stoel? Valt de persoon vaak wanneer hij uit bed of uit een stoel stapt?
  • gebruik van het toilet: Is de kleding vuil of nat?
  • baden: Zijn de huid en het haar van de persoon vuil?
  • verzorging: Ziet de persoon er verfomfaaid of verfomfaaid uit?
  • lopen: Lijkt de persoon onvast of valt hij of zij?
  • voorgeschreven medicijnen innemen: Gaan recepten langer mee dan zou moeten? Worden recepten sneller opgebruikt dan zou moeten? Worden pillen gemengd in één verpakking? Zijn er meerdere verpakkingen met hetzelfde medicijn?
  • gebruik van de telefoon: Lijkt de persoon telefoongesprekken te begrijpen? Wordt de telefoon consequent opgenomen als bekend is dat de persoon thuis is?
  • omgaan met geld: Zijn rekeningen onbetaald, wat leidt tot achterstallige aanmaningen? Is de persoon herhaaldelijk op de hoogte gebracht van rood staan op rekeningen?
  • boodschappen doen en eten klaarmaken: Is er voldoende voedsel beschikbaar? Is de houdbaarheidsdatum van voedsel overschreden? Lijken potten en pannen herhaaldelijk te verbranden? Is het fornuis aan gebleven?
  • de was doen: Zijn kleren schoon?

Beloningen en uitdagingen   
Zorgen voor een familielid kan zeer lonend zijn, zelfs als het hard werken en stress veroorzaakt. Veel mensen kiezen ervoor om voor een echtgenoot, partner of ouder te zorgen uit liefde en respect. Ze vinden een nieuwe betekenis in hun eigen leven door een verschil te maken in het leven van een ander, zelfs als hun inspanningen niet altijd worden gewaardeerd. Niemand kan echter ooit volledig voorbereid zijn op de uitdagingen van het verzorgen.

Fysiek, mentaal, financieel en emotioneel kan zorg veeleisend zijn, zoals in de volgende situaties:

  • zorgverleners moeten misschien alle huishoudelijke taken doen, de persoon aankleden en in bad doen, ervoor zorgen dat de persoon de voorgeschreven medicatie volgt, de financiën van de persoon beheren, of een combinatie hiervan.
  • ze kunnen hun spaargeld uitgeven terwijl ze voor een afhankelijke ouder of echtgeno(o)t(e) zorgen, of ze moeten hun baan opzeggen om voor de persoon te zorgen.
  • ze moeten misschien voortdurend zorgen voor de emotionele behoeften van de persoon.
  • misschien moeten ze activiteiten opgeven waarvan ze genieten.
  • familieleden kunnen het oneens zijn of ruziën over wie de zorg moet verlenen of betalen en over andere aspecten van de zorg.

De eisen kunnen nog zwaarder zijn als de verzorgers zelf zwak zijn, onverwacht of met tegenzin in hun rol zijn geduwd, of voor iemand moeten zorgen die niet meewerkt of strijdlustig is.

De vele verantwoordelijkheden en conflicten die de zorg voor een oudere met zich meebrengt, kunnen een verzorger isoleren, relaties in gevaar brengen en kansen op werk bedreigen. Ze kunnen leiden tot toenemende woede, frustratie, schuldgevoel, angst, stress, depressie en een gevoel van hulpeloosheid en uitputting. Deze gevoelens worden ook wel burn-out genoemd. Burn-out kan iedereen op elk moment overkomen, maar is waarschijnlijker wanneer de persoon die verzorgd wordt niet alleen gelaten kan worden of 's nachts storend is. In het ergste geval, als verzorgers geen hulp weten of niet in staat zijn om hulp te krijgen, kan burn-out leiden tot mishandeling van de oudere persoon, waaronder verlating en zelfs misbruik.

Om te bepalen hoe ze de hulp kunnen bieden die een oudere persoon nodig heeft en om een burn-out van de verzorger te voorkomen, moeten verzorgers vaak met verschillende behandelaars praten, waaronder een maatschappelijk werker, een zorgmanager (een specialist die is opgeleid om ervoor te zorgen dat oudere mensen alle hulp en zorg krijgen die ze nodig hebben), de hoofdbehandelaar, een verpleegkundige en/of fysio- en ergotherapeuten. Zorgverleners kunnen ook strategieën gebruiken om zichzelf voor te bereiden op zorgverlening en om een burn-out van de zorgverlener te voorkomen.

Burn-out bij de zorgverlener voorkomen
Zorgverleners kunnen burn-out helpen voorkomen door het volgende te doen:
  • leren over de oorzaak, symptomen en langetermijneffecten van de aandoening van de oudere persoon
  • anticiperen op veranderingen in de oudere persoon en in de mate van zorg die de oudere persoon nodig heeft
  • de oudere zoveel mogelijk zelf laten beslissen en problemen oplossen
  • de eigen grenzen kennen
  • woede, frustratie of moeilijk gedrag van de oudere persoon niet persoonlijk opvatten (dit gedrag kan symptomen zijn van een stoornis zoals dementie)
  • ruzies vermijden en leren hoe moeilijke gesprekken om te buigen
  • verantwoordelijkheden bespreken met andere familieleden en vrienden en hen vragen om te helpen wanneer dat gepast en mogelijk is
  • gevoelens en ervaringen bespreken met een vriend, iemand die soortgelijke ervaringen heeft gehad of mensen in een steungroep
  • regelmatig eten en bewegen en voldoende slapen
  • regelmatig tijd inplannen voor ontspannende, leuke activiteiten
  • informatie inwinnen over de financiële middelen van de oudere
  • voorkomen dat de persoonlijke financiën uitgeput raken
  • contact opnemen met organisaties die informatie en verwijzingen kunnen geven voor verzorgers
  • gebruik maken van dagopvang of respijtzorg voor een tijdelijke pauze wanneer dat nodig is
  • een thuishulp of zorgverlener inhuren, zoals een gediplomeerd verpleegkundige (LPN) of verpleeghulp, om te helpen als dat nodig is
  • zo nodig praten met een adviseur, therapeut of geestelijke
  • onthouden dat een verzorgingshuis of verpleeghuis de beste optie kan zijn

Verzorging op afstand   
In een moderne, mobiele samenleving wonen familieleden soms honderden of zelfs duizenden kilometers van elkaar vandaan. Zulke afstanden bemoeilijken de inspanningen om ervoor te zorgen dat oudere familieleden de zorg krijgen die ze nodig hebben. Mantelzorgers op afstand, meestal volwassen kinderen, staan voor veel uitdagingen.

Goede communicatie is vaak moeilijk te onderhouden. Familieleden kunnen het gevoel hebben dat ze nooit een volledige of nauwkeurige indruk krijgen van hoe het met de oudere gaat of wat hij of zij nodig heeft. Zelfs als de behoeften worden begrepen, kunnen familieleden het gevoel hebben dat ze weinig kunnen doen voor de oudere tenzij ze er zelf zijn om het te doen.

Familieleden kunnen verschillende stappen ondernemen om hulp op afstand minder zorgwekkend te maken:

  • een vast tijdstip afspreken voor telefoongesprekken, wat voor iedereen geruststellend kan zijn
  • communiceren via e-mail of videoconferenties
  • een persoon vinden die hun dierbare regelmatig kan bezoeken en die ermee instemt hen onmiddellijk te bellen als er vragen of zorgen rijzen
  • het regelen van deelname aan een soort maaltijdbezorgingsprogramma als boodschappen doen, maaltijden bereiden en eten een zorg zijn
  • het installeren van een beveiligingssysteem als veiligheid een zorg is
  • een persoonlijk noodoproepsysteem (medisch alarmsysteem) installeren als vallen een probleem is

Familieleden moeten ook kopieën hebben van eventuele richtlijnen, zoals een levenstestament of een duurzame volmacht voor gezondheidszorg, zodat ze kunnen helpen als hun dierbare een spoedbehandeling nodig heeft. Familieleden moeten ook weten of hun dierbare een Physician's Order for Life-Sustaining Treatment (POLST) heeft, soms ook een Medical Order for Life-Sustaining Treatment (MOLST) genoemd. Deze documenten specificeren welke soorten levensverlengende behandeling mensen wel en niet willen en worden beschouwd als een echt bevel van een arts.

Familieleden kunnen hulp krijgen van mensen die bekend zijn met hulpbronnen in de gemeenschap waar de oudere woont. De huisarts van de oudere kan helpen bij het regelen van lokale hulp. Familieleden kunnen ook een geriatrische zorgmanager regelen om toezicht te houden op de zorg en de gezondheidszorg. Familieleden op afstand die ervoor kiezen om persoonlijk zorg te verlenen, kunnen gebruik maken van de Family Medical Leave Act (FMLA). FMLA staat mensen toe om hun baan te behouden terwijl ze tot 12 weken onbetaald verlof nemen om voor een afhankelijk familielid te zorgen. Alleen grote werkgevers zijn verplicht om deze bescherming te bieden en er zijn nog andere beperkingen, zoals die met betrekking tot de geschiktheid van werknemers.


Bronnen:

Laatste wijziging: 06 december 2023 Colofon  Disclaimer  Privacy  Zoeken  Copyright © 2002- G. Speek

  Einde van de pagina