| Zelfverwaarlozing bij ouderen | meer ouderen |
Het onderstaande is de letterlijke vertaling van de online versie van de
Merck Manual, consumer version.
Lees meer over de Merck Manuals.
|
Wat is het? Zelfverwaarlozing is het onvermogen of de onwil van ouderen om in hun basisbehoeften te voorzien. Het kan gaan om het negeren van persoonlijke hygiëne, het niet betalen van rekeningen, het niet schoonhouden van het huis, het niet verkrijgen of bereiden van voedsel (wat leidt tot ondervoeding), het niet zoeken naar medische zorg voor mogelijk ernstige symptomen, het niet invullen van recepten, het niet correct innemen van medicijnen (op recept of vrij verkrijgbaar) en het overslaan van follow-up bezoeken aan de gezondheidszorg. |
Soms zorgen ouderen niet goed voor zichzelf. Ze zorgen misschien niet voor voedsel, medicijnen of andere benodigdheden voor zichzelf en ze negeren soms persoonlijke hygiëne. Dit probleem wordt zelfverwaarlozing genoemd.
Zelfverwaarlozing komt het meest voor wanneer ouderen:
- alleen wonen en zich afzonderen
- een aandoening hebben die het geheugen of het beoordelingsvermogen aantast (zoals de ziekte van Alzheimer)
- meerdere chronische aandoeningen hebben
- misbruik maken van medicijnen en andere middelen
- een ernstige depressie hebben
Sommige mensen hebben echter geen specifieke medische problemen. Waarom zulke mensen zichzelf verwaarlozen is onduidelijk.
Mensen kunnen zichzelf verwaarlozen door zichzelf en hun kleding niet schoon te houden, door rekeningen niet te betalen of door te weinig te eten en uitgedroogd en ondervoed te raken. Mensen gaan misschien niet naar de dokter als ze mogelijk levensbedreigende gezondheidsproblemen hebben. Of als ze wel naar een dokter gaan, weigeren ze behandeling, vullen ze hun recepten niet in of slaan ze vervolgbezoeken over. Hun huis kan smerig zijn, in gevaarlijke staat van verval verkeren of besmet zijn met ongedierte. Soms brengt zelfverwaarlozing de volksgezondheid in gevaar - bijvoorbeeld wanneer het gedrag van mensen het risico op brand vergroot.
Het kan erg moeilijk zijn voor familieleden, vrienden en zorgverleners om een onderscheid te maken tussen zelfverwaarlozing en het recht op autonomie en privacy. Oudere mensen maken misschien weloverwogen keuzes. Ze kunnen gewoon besloten hebben om te leven op een manier die anderen ongewenst vinden. Vaak is een maatschappelijk werker in de beste positie om zo'n beslissing te nemen en kan hij tussenbeide komen als hij wordt gewaarschuwd door familieleden of vrienden. Als men denkt dat ingrijpen nodig is, dan kan een telefoontje al voldoende zijn. Contact opnemen met de huisarts is een goede manier om te beginnen.
Bronnen:
| Laatste wijziging: 06 december 2023 | Colofon Disclaimer Privacy Zoeken Copyright © 2002- G. Speek |