Cervicale wervelkanaalvernauwing meer botten, spieren, gewrichten  
  Vernauwing van een wervelkanaal in nek of hals

 Het onderstaande is de letterlijke vertaling van de online versie van de Merck Manual, consumer version.    Lees meer over de Merck Manuals.

Wat is het?
Cervicale wervelkanaalstenose is een vernauwing van het wervelkanaal in de nek. De vernauwing knijpt (comprimeert) de zenuwen en soms het ruggenmerg en veroorzaakt nekpijn en soms zwakte en abnormaal gevoel in de armen of benen.
Zie de wervelkolom.

  • artrose, discusuitstulpingen en -hernia's en spondylolisthesis kunnen een vernauwing van het wervelkanaal veroorzaken
  • symptomen kunnen zijn: nekpijn, tintelingen in de arm, hand, been of voet, zwakte en evenwichtsverlies
  • de diagnose is gebaseerd op de beoordeling van een arts en soms op de resultaten van beeldvormende tests of elektrodiagnostische tests
  • de behandeling omvat maatregelen om de pijn te verlichten en soms een operatie

Het wervelkanaal loopt door het midden van de wervelkolom en bevat het ruggenmerg en de bundel zenuwen die naar beneden loopt vanaf de onderkant van het ruggenmerg in de onderrug.

Langs de lengte van het ruggenmerg lopen de ruggenmergzenuwen. De ruggenmergzenuwen komen uit de zijkanten door de ruimtes tussen de wervels en staan in verbinding met zenuwen in het hele lichaam. Het deel van de ruggenmergzenuw dat zich het dichtst bij het ruggenmerg bevindt, wordt de ruggenmergzenuwwortel genoemd. Vanwege hun locatie kunnen spinale zenuwwortels in de verdrukking komen als het wervelkanaal vernauwd is, met pijn als gevolg.

De meest voorkomende oorzaken van cervicale wervelkanaalstenose zijn artrose, discusdegeneratie en spondylolisthesis. Andere oorzaken zijn ossificatie van het ligamentum longitudinale posterior, ankyloserende (verstijving, verkromming) spondylitis en de botziekte van Paget.

Symptomen   
Sommige mensen met cervicale wervelkanaalstenose hebben geen symptomen.

Andere mensen hebben nekpijn en een beperkt bewegingsbereik van de nek. Symptomen van ruggenmergcompressie zijn gevoelloosheid of tintelingen in de arm, hand, been of voet, zwakte of evenwichtsverlies.

Diagnose   

Artsen stellen de diagnose van cervicale wervelkanaalstenose meestal op basis van de symptomen van de persoon en lichamelijk onderzoek. Tijdens een lichamelijk onderzoek controleren artsen iemands kracht en reflexen.

Artsen kunnen andere onderzoeken doen als mensen zwakte of gevoelloosheid hebben of als hun symptomen al langer dan 6 weken aanhouden. Magnetic resonance imaging (MRI-scan) en computertomografie (CT-scan) zijn beeldvormende test die artsen kunnen helpen bij het identificeren van afwijkingen aan de wervelkolom die cervicale wervelkanaalstenose veroorzaken. Testen van de zenuwen en spieren (elektrodiagnostisch onderzoek), zoals zenuwgeleidingsonderzoek en elektromyografie, kunnen artsen helpen bij het identificeren van het aangetaste gebied van de stenose en de ernst van de schade.

Behandeling   

  • maatregelen om pijn te verlichten
  • soms chirurgie bij ernstige pijn

Maatregelen om de pijn te verlichten

Het toedienen van koude (zoals ijspakkingen) of warmte (zoals een verwarmingskussen) of het gebruik van pijnstillers (zoals acetaminofen en niet-steroïdale ontstekingsremmers [NSAID's]) kunnen helpen om de pijn te verlichten. Bij sommige mensen kunnen corticosteroïden via de mond helpen.

Mensen moeten op hun rug slapen met een dun kussen onder de nek om de halswervelkolom uitgelijnd te houden.

Fysiotherapie kan helpen om de symptomen te verlichten. Fysiotherapie richt zich op houding, beweging en kracht van de spieren rond de nek om de symptomen te verlichten.

Chirurgie   
Als maatregelen om de pijn te verlichten niet effectief zijn bij mensen met cervicale stenose, kan een operatie nodig zijn om de druk op het ruggenmerg en de ruggenmergzenuwen te verlichten.

Eén chirurgische ingreep heet een cervicale laminectomie, waarbij een deel van de wervels, lamina genoemd, wordt verwijderd, waardoor het ruggenmerg en de ruggenmergzenuwen worden ontlast. Laminectomie van de halswervelkolom gaat bijna altijd gepaard met aanhechting van aangrenzende wervels (fusie) om een veel voorkomend gevolg van abnormale kromming van de wervelkolom in de nek (cervicale kyfose) te voorkomen. De meer gebruikelijke benadering is een cervicale decompressie van voren (anterieur) gecombineerd met een verwijdering van de discus en fusie.


Bronnen:

Laatste wijziging: 23 augustus 2023 Colofon  Disclaimer  Privacy  Zoeken  Copyright © 2002- G. Speek

  Einde van de pagina