Hypochondrie meer psychisch  
  Ziektevrees
  Ziekte-angststoornis

 Het onderstaande is de letterlijke vertaling van de online versie van de Merck Manual, consumer version.    Lees meer over de Merck Manuals.

Wat is het?   
Een ziekte-angststoornis is een preoccupatie met het hebben of krijgen van een ernstige aandoening.

  • het zijn mensen met een ingebeelde ziekte, ze denken (weten het soms zeker) dat ze aan een bepaalde ziekte lijden
  • mensen zijn zo bezorgd dat ze ziek zijn of kunnen worden, dat ze erg benauwd worden en moeite hebben met functioneren
  • artsen diagnosticeren de stoornis als mensen zich zorgen blijven maken over het hebben of krijgen van een ernstige aandoening nadat een grondige evaluatie ernstige aandoeningen heeft uitgesloten
  • een relatie met een ondersteunende, vertrouwde arts kan helpen, evenals cognitieve gedragstherapie

Ziekte-angststoornis werd vroeger hypochondrie genoemd, maar die term is verlaten vanwege de negatieve connotaties.

Deze stoornis begint meestal in de vroege volwassenheid en lijkt mannen en vrouwen in gelijke mate te treffen.

Mensen kunnen overbezorgd raken omdat ze onbelangrijke lichamelijke symptomen of normale lichaamsfuncties (zoals het kloppen van het hart) verkeerd interpreteren.

Symptomen   
Mensen zijn zo bezig met het idee dat ze ziek zijn of ziek zouden kunnen worden, dat ze erg van streek raken en niet meer kunnen functioneren. Het gevolg is dat persoonlijke relaties en werkprestaties verslechteren.

Mensen met een ziekte-angststoornis kunnen al dan niet lichamelijke symptomen hebben. Als ze lichamelijke symptomen hebben, zijn de symptomen mild, en maken mensen zich meer zorgen over wat hun symptomen zouden kunnen betekenen (dat wil zeggen dat ze een ernstige aandoening hebben) dan over de symptomen zelf. Angst voor ziekte is hun grootste zorg. (Als mensen ook aanzienlijke lichamelijke symptomen hebben, kunnen ze een somatische symptoomstoornis hebben). Als mensen met een ziekte-angststoornis ook een lichamelijke aandoening hebben, staat hun angst niet in verhouding tot de ernst van de aandoening.

Sommige mensen onderzoeken zichzelf herhaaldelijk. Zij kunnen bijvoorbeeld herhaaldelijk hun polsslag controleren om te zien of hun hartslag regelmatig is. Zij schrikken gemakkelijk van nieuwe lichamelijke gewaarwordingen.

Sommige mensen met een ziekte-angststoornis zoeken vaak medische hulp. Anderen zijn te angstig om die te zoeken.

De ziekte neemt een centrale plaats in hun leven in en monopoliseert hun gesprekken met anderen. Zij doen uitgebreid onderzoek naar de aandoening die zij denken te hebben. Ze zijn snel gealarmeerd over ziekte, zelfs bij iemand anders.

Mensen met een ziekte-angststoornis zoeken herhaaldelijk geruststelling bij familieleden, vrienden en artsen. Wanneer hun arts hen probeert gerust te stellen (bijvoorbeeld door te zeggen dat de resultaten van onderzoek en tests normaal zijn), denken ze vaak dat de arts hun klachten niet serieus neemt. Dan worden ze nog angstiger. Vaak is hun eindeloze gepieker frustrerend voor anderen, wat leidt tot gespannen relaties.

Getroffen mensen kunnen dan situaties vermijden die tot meer stress kunnen leiden (zoals het bezoeken van zieke familieleden). Ze kunnen ook activiteiten vermijden waarvan ze bang zijn dat ze hun gezondheid in gevaar kunnen brengen (zoals lichaamsbeweging).

Ziekte-angststoornis heeft de neiging chronisch te zijn. De symptomen kunnen afnemen, maar daarna weer terugkomen. Sommige mensen herstellen.

Diagnose   

  • evaluatie door een arts

Artsen vermoeden een ziekte-angststoornis als mensen zich overmatig zorgen maken of ze wel of niet een ernstige aandoening hebben. Artsen voeren een grondige evaluatie uit om te bepalen of er sprake is van een lichamelijke aandoening. Artsen evalueren mensen ook op depressie en andere psychische aandoeningen.

De diagnose ziekte-angststoornis wordt bevestigd wanneer mensen 6 maanden of langer angstig blijven voor ziekte ondanks het feit dat ze geen of milde symptomen hebben en gerustgesteld zijn dat de medische evaluatie mogelijke aandoeningen heeft uitgesloten of een milde aandoening heeft geïdentificeerd die hun angsten niet rechtvaardigt.

Behandeling   

  • steun van een arts
  • soms antidepressiva of cognitieve gedragstherapie

Een ondersteunende, vertrouwensvolle relatie met een zorgzame arts is gunstig, vooral als er regelmatige bezoeken worden gepland. Als de symptomen niet afdoende worden verlicht, kunnen mensen baat hebben bij doorverwijzing naar een psychiater of een andere geestelijk verzorger voor verdere evaluatie en behandeling, terwijl ze verder worden verzorgd door hun huisarts.

Behandeling met selectieve serotonine heropname remmers, een klasse van antidepressiva, kan effectief zijn. Cognitieve gedragstherapie kan helpen.

Drukfout   
Nadat een 'patient' de huisarts voor de zoveelste keer met stapels eigen onderzoek had geconfronteerd, Zuchtte de huisarts en zei: "meneer, mevrouw, u gaat nog eens dood aan een drukfout".

Bronnen:

Laatste wijziging: 22 januari 2022 Colofon  Disclaimer  Privacy  Zoeken  Copyright © 2002- G. Speek
  Einde van de pagina